In het FD is op 20 juli 2002 onderstaand stukje verschenen over juridische kanten van pinpasfraude. En ook Victor de Pous gaf in de Automatiseringsgids van 26 juli 2002 een juridische analyse. Titel: Pinpasfraude is storm in glas water.
Nu er steeds meer gevallen van fraude met pinpassen bekend worden, licht DAS Rechtsbijstand een tip van de sluier over de kansen op schadevergoeding. Bijna dagelijks komt er bij DAS wel een zaak binnen die betrekking heeft op fraude met bankpassen. Uit de jurisprudentie blijkt dat de consument de schade niet makkelijk kan verhalen. Neem de tientjestruc, die meestal op stations wordt toegepast. De treinreiziger koopt met pinpas een kaartje in de automaat. Nadat hij zijn pincode heeft ingevoerd, wordt hij aangesproken door iemand die hem wijst op een bankbiljet (tientje) op de grond. De treinreiziger wordt afgeleid, bukt zich wellicht om het tientje op te rapen, en intussen verwisselt een handlanger zijn bankpas met een andere pas. De pincode is dan al afgekeken. Pas bij de volgende betaling ontdekt de treinreiziger dat hij zijn eigen bankpas kwijt is.
Als zo'n geschil bij DAS wordt aangemeld, wordt eerst gekeken of de consument zich ervan bewust was dat zijn pincode werd afgekeken. Want dan wordt hij geacht de transactie af te breken. Daarnaast kan uit de voorwaarden van banken worden afgeleid dat je tijdens een transactie je bankpas nooit uit het oog mag verliezen. Niet kijken naar dat tientje dus. Het lastige bij de tientjestruc is ook dat de bestolene de fraude meestal pas laat doorheeft en dus zijn bank laat op de hoogte stelt. In juridische zin is hij kortom niet zorgvuldig geweest. Uit jurisprudentie van de Geschillencommissie Bankzaken blijkt dat hij in dit geval niet sterk staat.
Meer 'geluk' heeft de persoon van wie de portemonnee - met daarin de bankpas - tijdens het winkelen door een zakkenroller wordt gestolen. Hij blokkeert meteen zijn pas en doet aangifte bij de politie. Daar verklaart hij dat zijn pincode niet in de portemonnee zat, ook niet op gecodeerde wijze. Hij meldt zich bij de bank, maar die wil niet overgaan tot schadevergoeding. De jurist van DAS oppert de mogelijkheid dat de pincode tijdens de winkeltocht is afgekeken, maar de persoon weet zeker dat hij nergens bij het betalen iets verdachts heeft gezien. Hij heeft zich dus ook nergens genoodzaakt gezien de transactie af te breken. Doordat deze persoon alle voorzorgsmaatregelen in acht heeft genomen, moet de bank bewijzen dat hij onzorgvuldig gehandeld heeft. De zaak is uiteindelijk niet voor de Geschillencommissie Bankzaken gekomen, omdat de bank heeft besloten, uit coulance, toch een schadevergoeding te betalen.
De boodschap van DAS: het zorgvuldig - conform de voorwaarden van de banken - handelen is bepalend voor het al dan niet behalen van succes in een zaak. Dus nog eens goed de kleine lettertjes lezen. En verder zorgen voor een zo laag mogelijke kredietlimiet op de rekening (het bedrag dat iemand rood mag staan). Dan blijft de schade tenminste beperkt.
