Het Financieel Dagblad heeft, vermoedelijk uit bancaire kringen, inzicht gekregen in het concept-besluit van de NMa over gastgebruik geldautomaten. De uitleg van het besluit en de koppen en commentaren in de krant lijken echter niet met elkaar in overeenstemming te zijn en sterk gekleurd te zijn door de visie van zogeheten 'ingewijden'. FD meldt:
Voor iedere keer dat geld wordt opgenomen uit een 'flappentap' door een klant van een andere bank, betaalt deze andere bank een vast bedrag. Dat bestaat uit een kostprijsvergoeding en een winsttoeslag, door de banken continueringsmarge genoemd. Omdat de afspraak kan worden gezien als concurrentiebeperkend, is voor de overeenkomst ontheffing gevraagd bij de NMa. De toezichthouder vindt nu dat de winsttoeslag niet door de beugel kan.
Ofwel, de vergoeding van banken aan elkaar kent een opslagcomponent die door de NMa zal worden geschrapt. Men moet elkaar op kostprijs vergoeden. De redenering van banken is nu dat hierdoor inkomsten worden misgelopen (150 miljoen gastgebruik-opnames * die opslag van laten we schatten 10 eurocent). Ofwel, de banken lopen wellicht een bedrag van 15 miljoen euro mis. Gesteld wordt vervolgens dat die kosten moeten worden verdiend op de gewone klanten van de banken. En dan komt het volgende voorbeeld in beeld:
Het naleven van het NMa-besluit betekent volgens bancaire ingewijden dat geldopname bij de eigen bank duurder wordt dan gastgebruik.De gederfde winst op het gastgebruik zou op de eigen klanten kunnen worden verhaald, wat tot de merkwaardige situatie leidt dat klanten van andere banken tegen kostprijs geld kunnen opnemen en eigen klanten een extra hoge winsttoeslag moeten betalen. 'Vergelijk het met een bakker in een badplaats die brood aan zijn eigen klanten verkoopt voor euro 1,20 en aan vakantiegangers voor euro 1', aldus een bankier die anoniem wil blijven.
Iets daarna lezen we:
Het alternatief van bilaterale afspraken tussen banken zou vanwege de grote complicaties geen optie zijn. Uiteindelijk zou het gastgebruik, eventueel voor de duur van een beroepsprocedure, kunnen worden stopgezet, aldus een ingewijde bij een van de grootbanken.
Ik weet het niet zo met die 'ingewijden van banken'. Die zijn zo ingewijd dat ze het verhaal niet goed kunnen uitleggen in elk geval. FD schijnt het te begrijpen, maar ik blijf nog wel met wat vragen zitten. Ik dacht dat een bank die een geldautomaat had staan en daarop ook nog gastgebruik toelaat een mooi voordeel had. De vergoeding is gebaseerd op integrale kostprijs en de werkelijke kosten voor die bank zijn marginaal. Dus ook zonder continueringsmarge wordt er nog op die transacties verdiend. En verder lijkt het me in Nederland niet echt ingewikkeld om bilaterale afspraken te maken. Zoveel aanbieders zijn er toch niet?
Mijn verzoek aan de sector: zouden de ingewijden de moeite willen doen om een inzichtelijk artikel te schrijven over de materie? Misschien goed om dan ook het verschil tussen banken onderling verder toe te lichten (banken met groot netwerk, met klein netwerk) en de problematiek van nieuwe toetreders (moneyboxen etc die altijd via een bank moeten opereren). Ik ben benieuwd.
UPDATE: zie ook artikel in AD.
- banken gaan vermoedelijk in beroep,
- banken willen niet zeggen hoe hoog de toeslagmarge is,
- voorlopig blijft alles bij het oude.
