Naar De Nederlandsche Bank NV toe....

Tja, op het postkantoor waren er telkens minstens 50 wachtenden voor me en ik moest van die overdreven hoeveelheid Nederlands geld af. Dus naar DNB gegaan en me vlak voor sluitingstijd (12.00 uur) aangesloten in de rij, die daar een stuk korter was. Eén rij voor Nederlands geld, twee voor andere valuta. Een korte weergave van 20 minuten in de bestbewaakte kashal van Nederland.



Ten eerste bleek dat je geen guldens kunt inwisselen; dat kan pas over een paar maanden. Dat had niet in de folders gestaan, aldus een geïrriteerde man in de rij, die de gespaarde guldens van zijn kinderen wilde afstorten. Hij bleef staan, want hij had ook achter de wasmachine nog een briefje van 50 gevonden. Het hing als draden aan elkaar en links en rechts ontbrak een schilfertje biljet. Maar hij kreeg gewoon zijn euro's. Weer een tevreden klant erbij.



Een vrouw met veel Belgisch geld kreeg te horen dat ze de grens bereikt had. En dan niet die van België maar van het in te leveren bedrag. Ze moest de volgende dag terugkomen om de rest in te wisselen. Tja, toen heb ik uiteraard even aangeboden voor haar dat restje te wisselen. Dat vergde enig debat bij de kassiers, maar goed het kon dan uiteindelijk toch. Ze zag er wel betrouwbaar uit, dus het zou wel in orde zijn. Dacht ik. Tot die mevrouw mij zegt: "Ja, ik doe dit ook alleen maar voor iemand anders." Ben ik misschien toch onderdeel van een transactie met bloedgeld geweest. Maar goed, ook die klant ging tevreden huiswaarts.



Zelf moest ik voor het inleveren van mijn Nederlandse biljetten terug naar de andere guldens-rij. En voor me staat iemand die net van de Albert Cuyp komt en zo'n hele rol van die groene duizendjes komt inruilen. En de kassier zegt: "Zo, ben je daar weer?". Tuurlijk, want gratis omwisselen bij DNB is wel een stuk betere bediening dan lang in de rij bij de bank. En wie weet wast het nog wel witter ook. Je weet het niet. Weer een tevreden klant die opgewekt de Bank verliet.



Als laatste werd ik zeer vriendelijk geholpen, de kassiers sloten de boel en haalden om precies 12.30 uur de lunchtrommeltjes tevoorschijn. Eén verdieping hoger, bij de directie gebeurde hetzelfde. Alleen hier was het directeur Tom de Swaan van ABN AMRO die op bezoek kwam met President Nout Wellink te lunchen (misschien om onderling even de standpunten over het poldermodel af te stemmen). Ook ik kon toen met een gerust hart het bankkantoor aan het Frederiksplein verlaten. Weer een tevreden klant erbij.